Skip to main content

Αναντολού Εφές - Ένα διαφορετικό δημιούργημα από όλα τα άλλα

Το “Shot Clock" γράφει για την B2B πρωταθλήτρια Ευρώπης

Για πολλά χρόνια, ο coach Ataman θεωρούνταν ένας εκ των πολλών μέτριων προπονητών της Ευρωλίγκας, ένας προπονητής χωρίς ιδιαίτερη ταυτότητα στο μπάσκετ των ομάδων του και με λίγες επιτυχίες σε μια μακρά πορεία. Αυτό άλλαξε όταν από το καλοκαίρι του 2015 και μετά, ο Ataman άρχισε να μελετά εντατικά τις τάσεις του μπάσκετ. Αποδέχθηκε τον εαυτό του ως μαθητή, κάτι σημαντικό, αλλά σπάνιο για τους προπονητές στην Ευρώπη, επισκέφθηκε Summer League και έκανε 10ήμερα «σεμινάρια» στα training camp των ομάδων του ΝΒΑ, με αποκορύφωμα την επίσκεψή του στους Spurs του Greg Popovich.

Η επιτυχία της τουρκικής ομάδας τα τελευταία χρόνια χαρτογραφείται ως εξής:

  • Συμμετοχή σε τελικό το 2019
  • 1η θέση στη Regular Season την επόμενη σεζόν που διακόπηκε λόγω του Covid-19
  • Κατάκτηση τη σεζόν 2020-21
  • Κατάκτηση τη σεζόν 2021-22

Μιλάμε για μια ομάδα η οποία κυριαρχεί χωρίς να βρίσκεται καν στη κορυφαία τετράδα των budget της Ευρώπης. Για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, όπως κατέγραψε και το Basketnews.com το Budget της Εφες (25 εκ.) είναι πιο κοντά σε αυτό της Άλμπα Βερολίνου (11 εκ.), παρά σε αυτό της Ρεάλ (45 εκ.) και της Barcelona (44 εκ.). Αλλά ακόμη και στο σωστό επιχείρημα ότι το budget της είναι από τα υψηλά, δε πρέπει να ξεχνάμε ότι το σημαντικότερο γρανάζι της μηχανής της Εφές, ο σπουδαίος Vasilije Micic, πριν βρεθεί στο σύστημα της Εφές δεν ήταν παρά ένας καλός (αλλά σε καμία περίπτωση σταρ) άσσος που μετρούσε 8.4 πόντους στην ομάδα της Ζαλγκίρις.

Για την απόλυτη κυριαρχία λοιπόν αυτής της ομάδας τα credit πρέπει να δοθούν πρώτα και κύρια στον άνθρωπο που την σχεδίασε. Ο Ataman έφτιαξε την ομάδα στα πρότυπα του ΝΒΑ και για αυτό συνεχώς μιλάει για αυτό. Στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, η τακτική είναι προσαρμοσμένη στους ρόλους και τις ανάγκες των παικτών και όχι το αντίστροφο. Έτσι, επιτρέπεται σε κάθε παίκτη να μπορεί να γίνει «Σταρ» στον ρόλο του, μέσα από σωστές τοποθετήσεις στο γήπεδο, λιγότερες ευθύνες και συγκέντρωση σε αυτό που κάνει σωστά. Σε αυτά λοιπόν τα πλαίσια, ο Micic και ο Larkin ήταν οι μοναδικοί συμπαίκτες με Usg% πάνω από 26% με τον αριθμό τους μάλιστα στο final 4 να εκτοξεύεται: o Micic είχε το 34% των κατοχών της ομάδας και ο Larkin το 29%!

Με αυτό το μοντέλο μπάσκετ μεγιστοποιείς την αποτελεσματικότητά σου, δίνεις τη μπάλα στους ικανότερους παίκτες για να πάρουν αποφάσεις και έχεις δομήσει τον τρόπο με τον οποίο αυτοί δε θα υπερβάλλουν, αλλά αντίθετα θα βοηθήσουν τους συμπαίκτες τους να γίνουν καλύτεροι τραβώντας πάνω τους την προσοχή. Στο final 4, είδαμε δύο ρολίστες της Εφες να πρωταγωνιστούν. Στο ματς με τον ΟΣΦΠ ο Elijah Bryant σκόραρε 16 πόντους με 4/6 τρίποντα, γεγονός που δεν πρέπει να προκαλεί καμία εντύπωση: μιλάμε για έναν σουτέρ 38.8% στην καριέρα του, ενώ φέτος σούταρε 46% σε catch and shoot τρίποντα. Η τακτική του Αταμάν τον έκανε να είναι σε θέση να κάνει αυτό που ξέρει καλά, να σουτάρει δηλαδή ελεύθερος για τρεις. Στο επόμενο ματς και με τη Ρεάλ να έχει το νου της (και) στον Bryant (έπαιξε 29’ και σούταρε μόλις 1 τρίποντο), ήταν η σειρά του Pleiss να επωφεληθεί της μαεστρίας των Micic, Larkin υπό την αιγίδα του τούρκου προπονητή. Ο Pleiss έκανε το ματς της καριέρας του κάνοντας αυτό που ξέρει: σουτάροντας ελεύθερος και τελειώνοντας απλά κάτω από το καλάθι!

Δεν είναι καν δεδομένο ότι ο Micic, ένας παίκτης με τρανταχτές αδυναμίες, θα ήταν εδώ που είναι τώρα αν δεν είχε το συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού στα χέρια του. Σε μια λίγκα που οι προπονητές, όσο και αν αποτυγχάνουν (βλ. Σάρας) θέλουν να έχουν πάντα τον τελευταίο λόγο, ο Αταμάν δίνει το λόγο στους πραγματικούς  πρωταγωνιστές. Και αυτοί τον δικαιώνουν ασταμάτητα. Πλέον, η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Μίσιτς τον έχει μετατρέψει στον καλύτερο παίκτη της Ευρώπης. Ένας παίκτης που έχει ελάχιστα ελαττώματα στο παιχνίδι του και είναι κυριολεκτικά ένας παίκτης ΝΒΑ μέσα στην Ευρωλίγκα.

Η Εφές όχι απλά κατέκτησε τον τίτλο για 2η συνεχόμενη φορά, αλλά το έκανε όντας  ομάδα που είχε τρανταχτές απουσίες, αλλά και παίκτες που έπαιζαν ανέτοιμοι! Και ενώ η αποτυχία της Μπαρτσελόνα έκανε κρότο, το μπάσκετ προχωρά. Το μπάσκετ προχωρά με τις σύγχρονες τάσεις του να το κάνουν ομορφότερο από ποτέ και για αυτό ακριβώς προπονητές όπως ο Αταμάν και ο κόουτς Μπαρτζώκας ολοένα και ανεβαίνουν στο στάτους τους. Τί χρειάζεται λοιπόν για να κυριαρχήσεις στην Ευρωλίγκα; Από ότι φαίνεται, να κινηθείς προς τα μπροστά, να κωδικοποιήσεις τις δυνατότητες της ομάδας σου, να δώσεις τους ρόλους στους παίκτες και να τους κάνεις να πιστέψουν σε αυτό που χτίζεις βασισμένος στο σύγχρονο μπάσκετ. Και τί καταφέρνεις τότε; Μια νέα, τεράστια δυναστεία.