Tα αμυντικά Ball Hogs του NBA

Το «Shot Clock» γράφει για τους παίκτες στο ΝΒΑ που επικεντρώνονται μόνο στο ένας με έναν αφήνοντας την ομαδική άμυνα σε δεύτερη μοίρα.

Ο όρος ball hog είναι ένας όρος που συνήθως συναντάμε σε παίκτες που κρατούν πολλή ώρα την μπάλα στα χέρια τους και συνηθίζουν να μην εμπιστεύονται και πολύ τους συμπαίκτες τους. Όταν ακούμε αυτό το χαρακτηρισμό μπορεί να μας έρθουν στο μυαλό παίκτες όπως οι σπουδαίοι Kobe, Carmelo, Jamal Crawford ή και στο πιο προσιτό για τα ευρωπαϊκά δεδομένα παιχνίδι, μπορούμε να σκεφτούμε τον Mike James κ.α. Πώς θα ήταν όμως αν αντιστρέφαμε αυτό τον όρο και ψάχναμε να βρούμε τα αμυντικά ball hogs; Ποιοι είναι οι παίκτες στο σύγχρονο NBA πού -ίσως- είναι ικανότατοι στην προσωπική άμυνα, αλλά  επικεντρώνονται μόνο στο ένας με έναν αφήνοντας την ομαδική άμυνα σε δεύτερη μοίρα; Σήμερα, γράφουμε για αυτούς και θα πρέπει από την αρχή να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν πρόκειται για παίκτες που δεν είναι απαραίτητα κακοί αμυντικοί – αν και κάποιοι από αυτούς είναι-, απλά ο υπερβάλλων ζήλος τους μερικές φορές βλάπτει την ομάδα τους. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η εποχή, όπου ο καλός αμυντικός κρινόταν από αριθμούς όπως  τα κλεψίματα ανά αγώνα έχει – ευτυχώς- περάσει για τα καλά.

Anthony Edwards

Ο νεαρός star των minnesota timberwolves είναι ένας παίκτης που έχει όλα τα προσόντα, ώστε να γίνει ένας εξαιρετικός αμυντικός. Προς το παρόν, όντας μόλις στη δεύτερη σεζόν του, επικεντρώνεται στο να πιέζει τον παίκτη που έχει την μπάλα και φυσικά να ξεχνιέται όταν το παιχνίδι παίζεται μακριά από τον παίκτη που μαρκάρει. Πολύ συχνά, ο AE χάνει τα κοψίματα των αντιπάλων του, δεν καλύπτει σωστά την αδύνατη πλευρά και  δραστηριοποιείται μακριά από την μπάλα μόνο όταν πρόκειται να κάνει κάποιο κλέψιμο. Φέτος μετρά 1.5 κλεψίματα ανά αγώνα αλλά θα θέλαμε να τον δούμε και πιθανότατα θα τον δούμε στο μέλλον ως έναν πολύ καλύτερο αμυντικό.

Terry Rozier

Φεύγοντας από τη Βοστώνη, ο Terry Rozier θεωρούνταν ένας παίκτης που μπορεί να γίνει καλός αμυντικός. Παρά τις εκλάμψεις που έχει, παραμένει ασταθής καθώς τόσα χρόνια μετά επικεντρώνεται μόνο στην on-ball άμυνα. Στην περίπτωση του περιφερειακού της Σάρλοτ, έχουμε να κάνουμε με ένα παίκτη που έχει όλη τη διάθεση και την ικανότητα να πιέσει στην μπάλα, να δυσκολέψει τον αντίπαλό του όμως το χαμηλό μπασκετικό του IQ δεν του επιτρέπει να γίνει ένας συνολικά καλός αμυντικός. Χαρακτηριστικά, ενώ έχει 1.3 κλεψίματα μέσο όρο, η ομάδα του εμφανίζεται χειρότερη αμυντικά κάθε φορά που είναι στον αγωνιστικό χώρο.

Russell Westbrook

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, είχε επικρατήσει η λανθασμένη αντίληψη ότι ο Westbrook είναι ένας καλός αμυντικός, που παίζει με πάθος και τα δίνει όλα στην αμυντική πλευρά του παρκέ. Ενώ αυτό δεν ίσχυε ποτέ - ούτε καν στα χρόνια που μεγαλουργούσε στην Οκλαχόμα- φέτος έγινε πιο ξεκάθαρο από ποτέ ότι πρόκειται για ένα παίκτη που «κλέβει» κατοχές στην άμυνα, δεν έχει καμία τακτική προσήλωση σε αυτή, κυνηγάει την μπάλα μην έχοντας αντίληψη του πού βρίσκονται οι συμπαίκτες και αντίπαλοι του με αποτέλεσμα να είναι και επίσημα ένας από τους χειρότερους αμυντικούς σε όλο το NBA. Φυσικά, στο παρελθόν έχει δείξει, ότι αν συγκεντρωθεί μπορεί να κάνει τη διαφορά σαν περιφερειακός αμυντικός, αλλά η συνολική του νοοτροπία τον κατατάσσει πολύ χαμηλά στη λίστα με τους καλούς αμυντικούς. Το 114 defensive rating που είχε φέτος με τους lakers δεν ήταν πάρα το κερασάκι στην τούρτα σε μία κατηφόρα στο αμυντικό παιχνίδι του πρώην MVP.

Kevin Porter Jr

Αν κάποιος δει ένα αγώνα των houston rockets, θα απορήσει με το πόσο κακή είναι η άμυνα τους. Βασικός λόγος για αυτό είναι φυσικά ο νεαρός guard τους, ο οποίος μας δείχνει την εικόνα ότι θέλει πάρα πολλή δουλειά για να μπορέσει να γίνει ένας ικανός αμυντικός για το επίπεδο του NBA. Ενώ λοιπόν ο Porter είναι αρκετά γυμνασμένος και αθλητικός, ώστε να υπάρχουν στιγμές που πιέζει μανιωδώς τον αντίπαλο, δημιουργώντας χάος και κάνοντας τη ζωή του δύσκολη, έχει τόσο μεγάλες ελλείψεις στο κομμάτι της αμυντικής τακτικής με αποτέλεσμα η ομάδα του να καταρρέει κάθε φορά που ο KPJ φαίνεται να είναι συγκεντρωμένος στον αντίπαλο του. Αυτό συμβαίνει, καθώς όπως γνωρίζουμε στο υψηλότερο επίπεδο μπάσκετ δεν υπάρχει περιθώριο λάθους και ο πορτερ κάνει πολλά από αυτά. Δυστυχώς για αυτόν, τα 1,1 κλεψίματα ανά αγώνα δεν μπορούν να ισορροπήσουν τα συνεχόμενα λάθη του.