Skip to main content

Πανάς για Παναθηναϊκό: Σκληρός ξανά, αλλά δεν έφτανε (vids)

Ο coach Κωνσταντίνος Πανάς σχολιάζει την ήττα του Παναθηναϊκού από την Εφές.

Αν ανατρέξουμε στις δηλώσεις του coach Bόβορα, του Δημήτρη Διαμαντίδη και του Φραγκίσκου Αλβέρτη στην αρχή της σεζόν, έλεγαν και ξανά έλεγαν για μια ομάδα που θα τα δίνει όλα στο γήπεδο και θα έχει ανταγωνιστική εικόνα. Ούτε για θαύματα μίλησαν, ούτε απαιτήσεις για οχτάδες είχαν. Κάνω λάθος;

Ο φετινός Παναθηναϊκός παρουσιάζεται ανταγωνιστικός, σκληρός και με ένα mentality, που δεν έχει παρατήσει παιχνίδι ποτέ. Και αν το δούμε και πιο απλά. Με τον Ολυμπιακό και τη ΤΣΣΚΑ, ήταν κακός και αναπάντεχα, έχασε. Με την Εφές και τη Μπαρτσελόνα ήταν πιο διαβασμένος και έχασε στις λεπτομέρειες, κυρίως από θέμα ποιότητας και ταλέντου των άλλων ομάδων, ενώ τα δύο ματς που κέρδισε ήταν καλύτερος. Τι ακριβώς περιμένετε από τον φετινό Παναθηναϊκό, όταν η διοίκηση και ο ίδιος ο προπονητής έχουν τοποθετηθεί περί των στόχων; Κανείς δεν μίλησε για «ήττες σαν νίκες» που είναι κάτι τελείως αποκαρδιωτικό. Αλλά εννοείται πως μια ομάδα που χτίστηκε για να έχει πλάνο, προσανατολισμό και να παλεύει μέχρι το τέλος, τη χαίρεσαι είτε κερδίζει, είτε χάνει.

5187576

Αρκετά με τη φλυαρία, στα του παιχνιδιού…

Δεν μου αρέσει να μιλάω για απουσίες, γιατί οι παρόντες γράφουν την ιστορία, αλλά ο Παναθηναϊκός είχε μια τεράστια ευκαιρία χωρίς αρκετούς σταρ της Εφές να μπορέσει να πάρει μια νίκη που θα ήταν πολύτιμη γι’ αυτόν.

Αυτό που προβληματίζει ήταν η αμυντική συμπεριφορά κυρίως των περιφερειακών παικτών των «πρασίνων». Ήταν αυστηρό να είσαι επιθετικός πάνω σε δύο παίκτες. Τον Μίσιτς και τον Σιμόν, οι οποίοι μέτρησαν 45 πόντους με 11/18 δίποντα και 6/12 τρίποντα.

Ήταν λίγες οι φορές που αυτοί οι δύο παίκτες ένιωσαν τους εκάστοτε του Παναθηναϊκού και αυτό είναι κάτι που βοήθησε, ειδικά τον Σέρβο να βρει ρυθμό στο παιχνίδι.

Στο πρώτο ημίχρονο, οι «πράσινοι» ζούσαν κυρίως επειδή έλεγχαν το ρυθμό με το ριμπάουντ, τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση. Και λόγω των σωστών επιλογών τους στην επίθεση φυσικά.

Ο Μπαλμπάι και ο Μίσιτς βοήθησαν να διατηρηθεί η διαφορά σε όσο το δυνατόν μικρότερο επίπεδο και αυτό ήταν αγκάθι για τους «πράσινους», όταν στο κακό σημείο των Τούρκων έμειναν μπροστά μόνο για επτά και τέσσερις πόντους αντίστοιχα.

Μπαίνοντας στο τρίτο δεκάλεπτο η άμυνα των γηπεδούχωνάρχισε και χαλαρώνει επικίνδυνα και πάμε να δούμε τρεις διαδοχικές άμυνες πάνω στον Μίσιτς που τον οδήγησαν στους 18 πόντους μέχρι εκείνο το σημείο.

  • Pick-n-roll κατάσταση, όπου ο Σαντ Ρος αμύνεται λάθος, καθώς τον περνάει πολύ εύκολα μακριά από το σκριν. Από εκεί και πέρα όλες οι βοήθειες που ήρθαν – δυνατή και αδύνατη πλευρά – δεν ήταν βοήθειες, καθώς δεν σταμάτησαν τον παίκτη, ούτε με φάουλ.
  • Pick-n-roll κατάσταση, όπου η άμυνα παίζει over & flat με τον Μήτογλου να πηγαίνει πίσω, ανάλογα τη φορά του παίκτη, ενώ θα έπρεπε να μείνει περισσότερο στο Μίσιτς. Εδώ φταίει και η επικοινωνία, καθώς ο Μποχωρίδης έχει κάνει καλό τσεκάρισμα στο παίκτη του Μήτογλου, κάτι που θα ωθούσε το ψηλό να μείνει στο Σέρβο πιο εύκολα, χωρίς να φοβηθεί το roll.
  • Guard to guard pick-n-roll, όπου ο Μποχωρίδης αργεί να πιάσει τον Μίσιτς. Απαγορευτικός ο δεξής διάδρομος…

Έβαλα τις συγκεκριμένες καταστάσεις γιατί ήταν οι πιο εύκολα αντιμετωπίσιμες, ήταν διαδοχικές που σημαίνει ότι ο παίκτης άρχισε να βρίσκει ρυθμό, ενώ μέχρι εκείνο το σημείο οι φιλοξενούμενου έδειχναν να μην έχουν παλμό. Όταν όμως ένας συγκεκριμένος παίκτης βάζει και βάζει και βάζει, πρέπει να τον σταματήσεις, έστω και με ένα σκληρό φάουλ.

Τις καλύτερες άμυνες στο Μίσιτς, έχουν παίξει δύο παίκτες. Ο ένας είναι ο Μήτογλου που τον έχει κερδίσει σε δύο αλλαγές και ο δεύτερος είναι ο Σέλβιν Μακ. Ο Αμερικανός γνωστός για την αμυντικές του ικανότητες ήταν δεδομένο ότι θα μπορούσε να φθείρει τον ήδη κουρασμένο Σέρβο. Ωστόσο, για τα υπόλοιπα γκαρντ που κλήθηκαν να τον μαρκάρουν είναι το λιγότερο «εγωιστικό» ένας παίκτης με 8μηνη αποχή να μπαίνει στο πρώτου του παιχνίδι και να κάνει καλύτερη δουλειά από όλους μαζί. Σίγουρα, όλοι δικαιούνται ένα κακό παιχνίδι, αλλά σήμερα ήταν όλα τα γκαρντ σε κακή αμυντική μέρα.

Για εμένα το τρίτο δεκάλεπτο ήταν όλο το παιχνίδι. Ο Μίσιτς βρήκε ρυθμό και μαζί του όλη η Εφές. Οι «πράσινοι» δεν υπήρχαν στην άμυνα και κάτι τέτοιο ακολούθησε και στην επίθεση, αφού οι Τούρκοι διάβασαν και έγιναν πιο σκληροί και εκείνοι με τη σειρά τους. Δείτε όμως και ένα τομέα στον οποίο οι «πράσινοι» δέχτηκαν 9 πόντους και είναι φυσικά καταστάσεις, που αμύνθηκε σε close out με κύριο εκφραστή, ποιον άλλον, το συνήθη ύποπτο σε τέτοιου είδους επιθέσεις, Σιμόν.

Ο Παναθηναϊκός του τετάρτου δεκαλέπτου ξύπνησε, αλλά ξύπνησε αργά. Πίεσε το Μίσιτς, πίεσε την Εφές. Όλοι οι παίκτες έβαλαν δυνατά το κορμί τους και στο ’34’ παίζουν τρεις απίστευτες άμυνες που είναι άξιες σχολιασμού.

  • Εξαιρετική άρνηση του Μακ στον Μίσιτς και εξαιρετική ενέργεια του Μποχωρίδη που δεν καταφέρνει να αποτρέψει την πάσα στο Σιμόν. Δυναμική αλλαγή του Μήτογλου που αναγκάζει το Κροάτη σε πάσα στον Μπαλπάι που το μόνο που θέλει είναι να ξεφορτωθεί τη μπάλα από τα χέρια του.
  • Η προσωπική νίκη του Μήτογλου έναντι του Μίσιτς, με λίγη βοήθεια του Μποχωρίδη στη δυνατή πλευρά, ρισκάροντας το σουτ του Μπαλμπάι.
  • Η παγίδα στο Μίσιτς είναι εξαιρετική και οδηγεί σε δύσκολη πάσα στο Σίνγκλετον. Ασυνεννοησία στην άμυνα στον Σιμόν, αλλά η αυταπάρνηση του Μποχωρίδη να βγει δυναμικά στη close out οδηγεί στο άστοχο σουτ.

Βλέποντας αυτές τις άμυνες που ήταν ικανός να παίξει ο Παναθηναϊκός αναρωτιέσαι γιατί δεν έβγαλαν τον ίδιο εγωισμό οι παίκτες από το τρίτο δεκάλεπτο.

Το ταλέντο της Εφές είναι αξιοζήλευτο. Αν την αφήσεις να νιώσει άνετα πραγματικά θα σε σκοτώσει. Δεν πρέπει να βρίσκει ρυθμό. Ο Παναθηναϊκός έκανε καλή δουλειά στο ριμπάουντ, είχε καλύτερες αποφάσεις, αλλά εκτέθηκε σε πολλά σημεία της άμυνας.

Όσον αφορά το Παπαγιάννη, είναι πολύ σημαντικό που σήμερα σκόραρε με κάθε τρόπο που διαθέτει. Μέσα από pick-n-roll σαν ρόλερ, μέσα από επιθετικό ριμπάουντ, μέσα από παιχνίδι με πλάτη στο χαμηλό post, ενδιάμεσο σουτ και φυσικά επιφύλασσε και ένα μεγάλο τρίποντο. Αν μπορέσει να δουλέψει όλα αυτά και διατηρώντας την ενέργεια του στην άμυνα, θα μπορέσουμε να ελπίζουμε σε ένα ψηλό ορόσημο για τη Εθνική Ελλάδος.