Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός: Η ώρα των τελικών
Ο «Manolo» γράφει για το μεγάλο συναπάντημα του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό, στους τελικούς της Basket League, μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια.
Και τώρα οι δύο τους… Οι αιώνιοι αντίπαλοι της Ελλάδας, ξανά μετά από 4 χρόνια, θα βρεθούν αντιμέτωποι σε τελικούς της Basket League, σε ένα γνώριμο για αυτούς σκηνικό μεν, το οποίο φαίνεται ότι έχει αλλάξει δε. Έχει αλλάξει, όχι μόνο γιατί ο Ολυμπιακός είναι το φαβορί, έχοντας εκτός από το πλεονέκτημα έδρας και το υπέρ του ρεκόρ 4 – 1 από φετινές αναμετρήσεις εναντίον του Παναθηναϊκού, αλλά και γιατί μετά από δεκαετίες, η διοικούσα αρχή του Ελληνικού μπάσκετ θα είναι διαφορετική, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Μην ξεχνάτε ότι η τελευταία φορά που ερυθρόλευκοι και πράσινοι βρέθηκαν αντίπαλοι σε τελικούς ήταν στο 5ο παιχνίδι στο ΟΑΚΑ το 2018, με τους φιλοξενούμενος να γνωρίζουν την ήττα, αφού στο ημίχρονο είχαν προηγηθεί επεισόδια εις βάρος τους.
Ας ελπίζουμε ότι όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν και φέτος και όλα τα επόμενα χρόνια θα επικρατήσει η λογική και θα κερδίσει ο πραγματικά καλύτερος στο παρκέ. Από το 1993 και τον περίφημο 4ο τελικό της … «ζαρτιέρας», λόγω της απόφασης του Παναθηναϊκού να μην αγωνιστεί στο ΣΕΦ, με το σκορ 2 – 1 εις βάρος του, οι δύο ομάδες έχουν τεθεί αντιμέτωπες σε 18 σειρές τελικών συνολικά, με το τριφύλλι να προηγείται 12 – 6. Η πρωτοκαθεδρία του Ολυμπιακού στα 90ς ήρθε να δώσει τη σκυτάλη στην κυριαρχία των πράσινων, οι οποίοι πανηγύρισαν 6 σερί φορές, από το 2006 μέχρι το 2011, μετά την ερυθρόλευκη «επιστροφή» υπό τη διοίκηση των αδελφών Αγγελόπουλων.
Μπορεί εκείνα τα χρόνια ο Παναθηναϊκός να ήταν μια υπερδύναμη στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ, αλλά οι ερυθρόλευκοι νιώθουν αδικημένοι σε ορισμένες περιπτώσεις, όπου θα μπορούσαν να έχουν πανηγυρίσει οι ίδιοι τον τίτλο του πρωταθλητή. Δεν είναι τυχαίο ότι στον ημιτελικό του Βερολίνου, ενώ ακόμη η ομάδα έκανε τα πρώτα βήματα της πριν την ακμή, έφθασε στα όρια του τον αιώνιο αντίπαλο, με το πιο πλούσιο ρόστερ όλων των εποχών, κάτι που στην Basket League ήταν σχεδόν «απαγορευτικό»… Θα λέγαμε ότι χωρίς πολύ καλύτερη ομάδα, ο Ολυμπιακός δεν είχε το δικαίωμα να φθάσει στην κορυφή, ακόμη και την τελευταία φορά που κατέκτησε το πρωτάθλημα, έπρεπε να περάσει «διά πυρός και σιδήρου». Ακόμη και με τη δόξα και το χρυσάφι από τους back2back τίτλους Euroleague, οι ερυθρόλευκοι δεν είχαν το σεβασμό που θα τους άρμοζε, από κανένα φορέα και θεσμό …
Περασμένα ναι, ξεχασμένα όχι. Ο φετινός Ολυμπιακός έχει αποδείξει ότι είναι μια ομάδα με «μέταλλο», η οποία σε κάθε δυσκολία ξέρει να ανταποκρίνεται με ψυχραιμία, βασιζόμενη στο gameplan του προπονητή, αλλά και στο ατομικό ταλέντο των παικτών. Η εντός έδρας ήττα στο ΣΕΦ από τον Παναθηναϊκό, για το πρωτάθλημα της Α1, λειτούργησε ως καμπανάκι. Στον τελικό του κυπέλου, παρόλο που οι ερυθρόλευκοι βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο, αντέδρασαν και έκαναν την ανατροπή, πανηγυρίζοντας τον πρώτο τους τίτλο μετά από 6 χρόνια. Ο στόχος τους πια είναι το double μετά από 25 χρόνια!
Ο χαμένος ημιτελικός στο F4 από την Εφές μπορεί να σκόρπισε απογοήτευση, για τη χαμένη ευκαιρία ενός 4ου Ευρωπαϊκού τροπαίου, ωστόσο πρέπει να λειτουργήσει και ως κίνητρο για να κλείσει με θετικό πρόσημο η σεζόν και να κατακτηθεί ο υπέρτατος των φετινών στόχων, όχι μόνο για το πρεστίζ, με την επιστροφή στην Basket League να συνδυάζεται με τον τίτλο, αλλά και για την ουσία, διότι ο Ολυμπιακός βάσει της φετινής του εικόνας αξίζει να είναι ο πρωταθλητής.
Μετά από 2,5 χρόνια με τον Μπαρτζώκα στο τιμόνι, οι συνθήκες είναι ευνοϊκές, βρίσκεται σε καλή κατάσταση, όπως έδειξε στη σειρά με τον Προμηθέα, διαθέτει χημεία και ένα πλούσιο οπλοστάσιο σε κάθε θέση, ενώ γνωρίζει να παίρνει αποτελέσματα με κάθε στυλ μπάσκετ. Ο πολιορκητικός κριός θα πρέπει να είναι η αμυντική ένταση και η καλή επιθετική λειτουργία, να επιβάλλει το ρυθμό του, να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο και να δείξει ποιος είναι αφεντικό!
Η ποιοτική του περιφερειακή γραμμή αποτελεί εχέγγυο για αυτό, ενώ και η παρουσία των Παπανικολάου, Βεζένκοβ, Φαλ δίνει σιγουριά στις δύο άκρες του παρκέ. Σημαντική θα είναι και η συμβολή της 2nd unit, καθώς πέραν των Σλούκα, Μακίσικ και οι Μάρτιν, Λαρεντζάκης είναι ανεβασμένοι τελευταία και αναμένεται να δώσουν πολύτιμες λύσεις. Ο Ολυμπιακός έχει δίψα για το πρωτάθλημα και σε συνδυασμό με την ποιότητά του, αρκεί να κάνει το παιχνίδι του, να παραμείνει πιστός στις αρχές του και να διαχειριστεί τα δυνατά του χαρτιά, για να κάνει αυτό που περιμένουν όλοι οι φίλαθλοί του!
Φυσικά, ο αντίπαλός του, παρότι δεν βρίσκεται στην καλύτερη του κατάσταση, παρόλο που χρειάστηκε 5ο αγώνα εναντίον της Λάρισας, κάθε άλλο παρά ακίνδυνος είναι. Εκτός από τη δεδομένη επιθυμία να «σώσει» τη χρονιά, διασκεδάζοντας τις εντυπώσεις και κατακτώντας το 6ο σερί του πρωτάθλημα, είναι ένα σύνολο που λειτουργεί με βάση το «συναίσθημα» (sic)! Το έδειξε στο παιχνίδι της regular season στο ΣΕΦ από την καλή, το έδειξε στον τελικό του Ηρακλείου και στον εκτός έδρα αγώνα της Euroleague από την ανάποδη. Είναι ένα σύνολο ικανό για το καλύτερο και το χειρότερο, το οποίο αν βρει επιθετικό ρυθμό και ψυχολογία, είναι ικανό να κάνει τη ζημιά.
Μπορεί αυτό σε μια σειρά 5 αγώνων να είναι δίκοπο μαχαίρι, αν τα πράγματα εξελιχθούν άσχημα, αλλά με μια καλή αρχή, το momentum εύκολα μπορεί να αλλάξει πλευρά. Εκτιμώ ότι το παιχνίδι του Σαββάτου είναι το πλέον κομβικό της σειράς, ο Παναθηναϊκός θα θέλει να επιβάλλει αργό ρυθμό, δοκιμάζοντας κάποιο αμυντικό τρικ και βάζοντας δύσκολα στην επίθεση του Ολυμπιακού, με τον ίδιο να χτυπά στις όποιες αδυναμίες των αντιπάλων και κυρίως στην ικανότητα κάποιων παικτών του στο 1on1 και στο σουτ. Η μονομαχία των δύο δεινοσαύρων, Παπαγιάννη και Φαλ, θα είναι ένας από τους παράγοντες που θα καθορίσουν την έκβαση των τελικών, παρόλο που ο Μάρτιν μπορεί να αποδειχθεί άσος στο μανίκι του Μπαρτζώκα (όπως έδειξε και στον τελικό κυπέλου), από τη στιγμή που οι πράσινοι δεν έχουν την καλύτερη p’n’r άμυνα και κάποιον κλασικό back up center να τον «ματσάρει».
Η παρουσία του Σίβα θα αποδειχθεί επίσης χρήσιμη, με τον Βόβορα να έχει έναν ακόμη χειριστή, το μοναδικό κλασικό point guard, που θα μπορεί να αποφορτίσει τον Macon κυρίως από το κατέβασμα της μπάλας. Ο Nedovic είναι «ευχή και κατάρα» σε τέτοια παιχνίδια και αν «βρει το χέρι» του, αποφεύγοντας τον εκνευρισμό, μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα για την άμυνα του Ολυμπιακού. Στους wings οι Σαντ-Ρόος και Παπαπέτρου ψάχνουν τον καλό τους εαυτό, για να δώσουν extra boost στην επίθεση.
Ο Ολυμπιακός έχει την ευτυχία να διαθέτει δύο ικανότατους περιφερειακούς αμυντικούς, όπως οι Γουόκαπ και Παπανικολάου. Η λογική λέει ότι ο Αμερικάνος guard θα αναλάβει τον Nedovic ή τον Macon, ανάλογα τις συνθήκες κάθε παιχνιδιού, ενώ ο Παπανικολάου θα έχει το ρόλο να σταματήσει τον πρώην συμπαίκτη του. Το σημαντικό για τους ερυθρόλευκους είναι να εξασφαλίσει το αμυντικό ριμπάουντ, ακόμη και αν ο Φαλ είναι μακριά από τη ρακέτα στις αλλαγές και να μη δώσει το δικαίωμα στον αντίπαλό του να ανανεώνει επιθέσεις. Η διαχείριση του Βεζένκοβ, επίσης, θα είναι σημαντική, καθώς το σταθερό μακρινό του σουτ χρειάζεται, για να ανοίξει η άμυνα του Παναθηναϊκού. Έχουμε δει κατά κόρον ότι σε αγώνες που είναι σε καλή βραδιά από τα 6.75 μ., συμπαρασύρει και τους συμπαίκτες του!
Παρόλα αυτά, εκτιμώ ότι ο X-factor των ερυθρόλευκων θα είναι ο Γουόκαπ. Αν ο Αμερικάνος μπορέσει, πέραν της αμυντικής του επιρροής, να έχει συνεισφορά και στην επίθεση, τόσο δημιουργικά, όσο και εκτελεστικά, όπως έκανε με τη Μονακό, τότε ο Ολυμπιακός θα έχει ένα μεγάλο bonus, σε σχέση με τον αντίπαλό του, που δεν έχει αντίστοιχο guard. Εξίσου κομβική, όμως, θα είναι και η παρουσία της 2nd unit της ομάδας και ειδικά των Σλούκα, Μακίσικ και Μάρτιν. Αν αυτή η 4αδα αγωνιστεί όπως την έχουμε συνηθίσει, τότε δεν ξέρω τι απάντηση μπορεί να έχουν οι πράσινοι …
Στο στρατόπεδο του Παναθηναϊκού, θα έλεγα ότι όσο και αν οι Nedovic, Macon μοιάζουν ως τα βαρόμετρα και ο Παπαγιάννης το σημείο αναφοράς στη ρακέτα, εκείνος που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα της σειράς είναι ο Παπαπέτρου. Ο Έλληνας forward μετά την πολύμηνη απουσία του, επιστρέφει διψασμένος και ξεκούραστος. Όλοι θυμόμαστε τη συμβολή του στη νίκη της κανονικής περιόδου στο ΣΕΦ, αλλά και πόσο έλειψε από τα υπόλοιπα ντέρμπι.
Εν κατακλείδι, ο Ολυμπιακός είναι το φαβορί, όχι μόνο λόγω έδρας, αλλά κυρίως γιατί δείχνει σταθερότητα και πιο «ομάδα» σε σχέση με τον αντίπαλό του. Αν κεφαλαιοποιήσει αυτή την ανωτερότητά του, μη αφήνοντας περιθώρια στον Παναθηναϊκό να ελπίζει ότι θα «χαλάσει το μυαλό» του, τότε η σειρά μπορεί να τελειώσει υπέρ του ακόμη και με 3 – 1. Αν, ωστόσο, οι πράσινοι κάνουν break στο 1ο παιχνίδι, τότε εκεί θα φανεί ο χαρακτήρας των αντιπάλων…
Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να διαχειριστεί μια κατάσταση όπως με τη Μονακό, έχοντας όμως να «ξορκίσει» πια και δικούς του δαίμονες από το παρελθόν νικώντας απαραίτητα στο ΟΑΚΑ, αλλά και το τριφύλλι, να δείξει ότι μπορεί να «σηκώσει» την ταμπέλα του φαβορί, χωρίς να λυγίσει από το άγχος.
Η ουσία, πάντως, είναι ότι μετά από αρκετά χρόνια θα παρακολουθήσουμε ξανά εγχώριους τελικούς ανάμεσα σε δύο κορυφαίες Ευρωπαϊκές ομάδες και όλα τα κομμάτια είναι στη θέση τους, για να γίνουν όμορφα και δίκαια παιχνίδια, δίχως «κραυγές», όπου εκτός από τον πρωταθλητή, νικητής θα βγει το Ελληνικό μπάσκετ, προωθώντας το καλύτερο προϊόν του!